Geïnspireerd verder...

Het is het nieuwe jaar, en we zitten al in Maart. 

Wat kan de tijd vliegen zeg!

Nu is heel de maand februari opgegaan in mijn ziek zijn. Ik had de griep goed te pakken en moest zelfs aan een antibiotica kuurtje. Dat heb ik nog nooit meegemaakt. Maar voor alles is een eerste keer. 

Om heel eerlijk te zijn heb ik verder eigenlijk ook niets gedaan aan het runnen van mijn bedrijf. Al vraag ik mij soms wel eens af of ik het wel zo kan noemen. 

Het lijkt namelijk alsof het niet doordringt dat ik officieel sta ingeschreven bij de KVK. Alsof ik het niet 'serieus' neem. Wat daar achter ligt? Angst. 

Angst om te falen, angst dat niets goed genoeg is, angst dat niemand op mijn werk zit te wachten. Waar het in 2023 allemaal zo duidelijk leek dat de Heere mij op deze weg wilde hebben, en dat Hij het plezier van tekenen mij weer had terug gegeven, zo onduidelijk is het allemaal nu. Tekenen lukt nu ook weer even niet. Tussendoor even een opleving gehad met haken, en dan wat haaksels verkocht aan familie, al is dat nu ook weer weg. 

Vragen die overblijven: hoe moet ik mijzelf nu gaan financieren? Waar moet het geld vandaan komen? Solliciteren lukt niet, wordt niet aangenomen, wat nu? Paniek slaat mij om de oren als ik hier aan denk. En dus ga ik in de vermijdingmodi zitten. Veel gamen, veel filmpjes kijken. Een verslaving wordt het. Is het. 

Maar genoeg is genoeg. Het voelt namelijk helemaal niet goed om in zo'n vermijdingmodi te zitten. Je kwijnt weg, alles wordt saai en je gaat je somberder voelen. Daar ben ik klaar mee. Ik heb genoeg van dit soort momenten gehad om te weten waar het op uitloopt en dat wil ik niet meer. 

Betekend dat, dat ik ineens als de wiedeweer ga tekenen en producten ga maken? Nee. Maar het betekend wel dat ik mijn patroon ga doorbreken en weer ga doen. Afspraken maken met vrienden, wandelen weer oppakken, focussen op rijlessen, opruimen. Met andere woorden: structuur en orde aanbrengen. 

Dit kan namelijk al heel veel schelen, en hoewel ikzelf moeite heb om dit vanuit mijzelf te doen, is het wel erg belangrijk en draai ik daar het beste op. Ik werk het beste met to-do lijstjes, maar moet regelmatig ook om hulp vragen van buitenaf. En dat helpt enorm. 

Gelukkig werkt nu ook mee dat ik door m'n oude werk ben gaan neuzen en weer geïnspireerd raakte van mijn eindproject van m'n addendum opleiding (mbo, 2015-2016). Soms verbaas ik mezelf met m'n eigen werk en hoe leuk ik het wel niet vind.

MAAR het zit dus te kriebelen en dat voelt fijn aan.