Geïnspireerd verder...

Het is het nieuwe jaar, en we zitten al in Maart. 

Wat kan de tijd vliegen zeg!

Nu is heel de maand februari opgegaan in mijn ziek zijn. Ik had de griep goed te pakken en moest zelfs aan een antibiotica kuurtje. Dat heb ik nog nooit meegemaakt. Maar voor alles is een eerste keer. 

Om heel eerlijk te zijn heb ik verder eigenlijk ook niets gedaan aan het runnen van mijn bedrijf. Al vraag ik mij soms wel eens af of ik het wel zo kan noemen. 

Het lijkt namelijk alsof het niet doordringt dat ik officieel sta ingeschreven bij de KVK. Alsof ik het niet 'serieus' neem. Wat daar achter ligt? Angst. 

Angst om te falen, angst dat niets goed genoeg is, angst dat niemand op mijn werk zit te wachten. Waar het in 2023 allemaal zo duidelijk leek dat de Heere mij op deze weg wilde hebben, en dat Hij het plezier van tekenen mij weer had terug gegeven, zo onduidelijk is het allemaal nu. Tekenen lukt nu ook weer even niet. Tussendoor even een opleving gehad met haken, en dan wat haaksels verkocht aan familie, al is dat nu ook weer weg. 

Vragen die overblijven: hoe moet ik mijzelf nu gaan financieren? Waar moet het geld vandaan komen? Solliciteren lukt niet, wordt niet aangenomen, wat nu? Paniek slaat mij om de oren als ik hier aan denk. En dus ga ik in de vermijdingmodi zitten. Veel gamen, veel filmpjes kijken. Een verslaving wordt het. Is het. 

Maar genoeg is genoeg. Het voelt namelijk helemaal niet goed om in zo'n vermijdingmodi te zitten. Je kwijnt weg, alles wordt saai en je gaat je somberder voelen. Daar ben ik klaar mee. Ik heb genoeg van dit soort momenten gehad om te weten waar het op uitloopt en dat wil ik niet meer. 

Betekend dat, dat ik ineens als de wiedeweer ga tekenen en producten ga maken? Nee. Maar het betekend wel dat ik mijn patroon ga doorbreken en weer ga doen. Afspraken maken met vrienden, wandelen weer oppakken, focussen op rijlessen, opruimen. Met andere woorden: structuur en orde aanbrengen. 

Dit kan namelijk al heel veel schelen, en hoewel ikzelf moeite heb om dit vanuit mijzelf te doen, is het wel erg belangrijk en draai ik daar het beste op. Ik werk het beste met to-do lijstjes, maar moet regelmatig ook om hulp vragen van buitenaf. En dat helpt enorm. 

Gelukkig werkt nu ook mee dat ik door m'n oude werk ben gaan neuzen en weer geïnspireerd raakte van mijn eindproject van m'n addendum opleiding (mbo, 2015-2016). Soms verbaas ik mezelf met m'n eigen werk en hoe leuk ik het wel niet vind.

MAAR het zit dus te kriebelen en dat voelt fijn aan.

Eind van het jaar 2024

 Het is alweer bijna het einde van het jaar. Wat vliegt zo'n jaar snel voorbij. Steeds sneller lijkt het ook te gaan... 

Hoe dan ook! Dit was mij een jaar wel. Veel gedaan, veel niet gedaan. 

Graag wilde ik dit jaar dat m'n bedrijfje van de grond kwam. Dit is helaas niet helemaal gelukt zoals ik het in mijn hoofd had. Soms gaat het leven ook net iets anders dan dat je zou willen. 

Om te beginnen zit ik de laatste 2 á 3 maanden vast in een depressie. Tekenen lukt niet, de hyperfocus op haken lijkt nu ook weer voorbij. En eigenlijk wil ik alleen maar slapen. Ik heb gelukkig aan de bel getrokken en heb hulp gezocht. (BOE wachtlijsten BOE!). 

Mijn focus voor het nieuwe jaar wordt aan mijzelf werken, en als God het wilt, verder met mijn bedrijfje. Ergens zit er gelukkig weer de drang om te tekenen, want dat was echt heel lang weer weg geweest. En ik kijk daar erg naar uit. Ondanks dat ik alles nu wat somberder in zie, heb ik toch plannen waar ik zin in heb. En ben ik erg dankbaar voor alles wat ik heb gekregen en mag ontvangen. 

Ik wil dit korte bericht afsluiten met de hoop dat jullie, mijn lezers, ook een hoopvol nieuw jaar te gemoed gaan. Verder wens ik iedereen fijne feestdagen en een Gezegend nieuwjaar! 

Wanneer je Instagram account het niet meer doet...

 Hoewel het al een tijd geleden is dat ik iets heb geüpload op Instagram, is dat niet helemaal aan mijzelf te verwijten. Mijn account bestaat nog, maar ik kan er niet op komen. Als je inlogt krijg je een wit scherm te zien en kan je niets. Af en toe, wanneer je weer probeert in te loggen, krijg je de vraag om je te verifiëren. En je doet er alles aan om dit te proberen, maar weer een wit scherm. Ik kan er dus niets mee.

Het is nu al bijna twee maanden lang dat dit zo door gaat. Van Hulpcentrum tot aan e-mail sturen. Er komt geen vooruit gang in. En hoewel dit waarschijnlijk een technisch probleem is die ooit eens opgelost kan worden, merk ik dat het mij nogal stres geeft. Want hoe moet ik nu op m'n Social Media iets plaatsen? Hoe kan ik reageren of überhaupt interactie maken? Hoe moet ik mijn werk promoten?

Met andere woorden: er bevindt zich nu een stresskip achter het toetsenbord. 

Nu moet ik wel zeggen dat het aan de ene kant rust geeft, geen social media. Echter aan de andere kant is het niet heel handig als je je bedrijfje wilt opbouwen en uitbreiden. 
Oplossing? Veel haken en kijken of ik daar misschien wat mee kan. En erg veel video's kijken van andere haaksters hoe zij dat doen, en markt kraampjes en websites..... Het is dus weer even een hyperfocus op haken. Gelukkig heb ik ook een cursus waar ik me mee bezig kan houden over Printing on Demand websites. Het is niet dat ik stil zit, het verschuift wel de focus. 

Maar ik moet weer verder; ik heb een grote kip af te haken! 🐔

Ready. Set. Go!

 Het is enige tijd (lees: erg veel tijd) geleden dat ik heb gewerkt aan mijn website. Want man oh man, wat is dat overweldigend. Allerlei ideeën in m'n hoofd hoe ik iets wilde hebben, wat vervolgens niet lukte. Daardoor veel uitgesteld. Maar we weten allemaal dat van uitstel, afstel komt. 

Na enige tijd moet je dan soms toch maar 'gewoon doen'. 

En dus kan ik vandaag eindelijk m'n website lanceren! LET'S GO!

En hier kan je het bezoeken: 

Caroline Damen Art Portfolio!

M'n eerste kinderboek!

 Eindelijk is het zo ver! De opdracht waar ik het over had, is klaar! 
Ik heb mogen werken aan een kinderboek. Iets waar ik altijd van heb gedroomd, maar altijd afwees als iemand er naar vroeg. Puur uit onzekerheid. MAAR nu niet! 

Afgelopen vrijdag kwam het boekje uit bij Boekscout. Het is geschreven door Mariska Steenbrink en ik mocht dus de illustraties verzorgen. Het boekje heet 'Mijn broertje heeft een pleister'. 
Het gaat over twee broertjes, Eddie en Jurre, waarin Eddie uitlegt over de pleister van Jurre. Een sondepleister. Een erg leuk en duidelijk verhaal voor jonge kinderen die te maken krijgen met broertjes of zusjes die sondevoeding krijgen. Voor degene die meer interesse hebben, zie de poster hieronder! 

Ik heb echt veel geleerd tijdens dit proces. En soms kon ik lekker in een hyperfocus aan de slag en kon ik makkelijk illustraties maken. Natuurlijk waren er een paar waar ik echt moeite mee had en soms over moest doen. Ja, veel geleerd. Van hoe ik moest beginnen, tot aan schetsen tot aan werken met kleurpotlood en wat voor papier werkte en welke niet. 

Wat ik niet echt had voorzien, waar ik moeite mee heb om dat uberhaubt te voorzien, is wat het mij mentaal koste. Zo merk ik dat ik nu al een maand niet heb getekend voor mezelf. En ook dat is nu nog gaande. Uitgeteld lijkt het. Totaal even geen interesse in tekenen. Geen idee of dat normaal is na een opdracht. Dus om het te compenseren, ben ik bezig met m'n website en dat gaat steeds beter! 

Ja, een eigen bedrijf en wat daar bij komt kijken is meer dan ik dacht. Op naar de volgende stap!

Werken aan een opdracht...

 Het is alweer een tijd geleden. Erg lang geleden naar mijn gevoel. En er is veel gebeurd afgelopen tijd. Zo ben ik officieel ingeschreven bij de KVK en ben ik druk bezig met een opdracht. 

En dat is eigenlijk de reden dat ik niet veel tijd had om de blog bij te houden. Ik ben dus druk bezig met een opdracht, al een tijdje, maar eind maart kon ik er echt mee aan de slag. Overigens heb ik tot eind mei, wat betekend dat ik tot die tijd nog lekker niks kan en mag zeggen. 
Wat ik wel kwijt kan is dat het uitdagender is dan ik dacht. Ik leer echt heel veel van mezelf tijdens deze opdracht. Zo heb ik geen zitvlees om achter elkaar door te werken. Heb dus regelmatig pauze nodig, en andere dagen maak ik zo een illustratie af. Ook merk ik dat ik nog veel moet leren om met kleurpotloden en aquarel te werken. En welk papiersoort goed werk en welk niet. 
Natuurlijk zijn er dagen dat het gewoon helemaal niet lukt. Heb dan ook een paar keer overnieuw moeten beginnen. (Dat woord klinkt raar... opnieuw, overdoen... is dat niet een contaminatie?)

Verder weet ik eigenlijk niet eens meer wat ik verder heb gedaan na het inschrijven van m'n KVK. Maar aan de andere kant is dat normaal, want heb soms al moeite met het terug denken van wat ik gisteren heb gedaan. Soms erg lastig. Net als dat als dat mijn brein er niet naar staat om te illustreren dat ik het dan ook niet kan opbrengen om te beginnen. Knap irritant. 
En toch weet ik op een of andere manier het toch weer op te pakken. Soms door mezelf een 'figuurlijke schop onder m'n kont' te geven. Want dat is het bij mij vaak: ik moet doen. Ik laat het woordje 'gewoon' hier maar weg, want het is niet zo gewoon om dat te doen. 

Maar goed, ben net klaar met het kijken van een webinar van de belastingdienst. Ook erg handig, zodat ik de ins en outs weet. Leuker kunnen ze het niet maken... wel makkelijker...

Eindelijk ingeschreven...

 Het is eindelijk zover: ik heb mijzelf ingeschreven bij de KVK. Ergens om het maar gehad te hebben. Want man oh man, wat stelde ik het steeds uit. Maar nu staat de afspraak er met het kantoor en dan officieel een eenmanszaak. Of ook wel 'zzp-er' of 'freelancer'. 

Pfff... dat klinkt ineens echt. Erg spannend allemaal. En wat een stap. Nu alles wat nog niet op orde was, in orde maken. Veel te doen. Heb er wel zin in! En daarvanuit zien hoe het verder allemaal gaat!